یادداشت منصوره پورکریمی

        کتاب برای من پر از درد بود... پر از حس تنهایی... پر از اضطراب و گنگی.... حسی که مرگان تجربه کرد به قدری برایم دردناک بود که بعد از خواندن هر چند صفحه کتاب را رها میکردم چون توان ادامه نداشتم. میگذاشتم قدری ذهنم از دردی که سلوچ بر مرگان روا داشت آرامش یابد. نام کتاب به عقیده من باید میشد جای پر مرگان.... چون در تمامی صفحات کتاب این مرگان بود که بود. مرگان و مرگان....