یادداشت زهرا عالی حسینی

        به خوبیِ جلد یک نبود. کمی لوس و غیرواقعی بود. ولی همچنان امید بخش...
شخصیت پردازی پائول اروینگ طوری بود که انگار نویسنده ویژگی های پسر دلخواه‌ش را کنار هم چیده. پسر خیال‌پرداز و باهوش و زیبا و بلند قد و مهربان و در عین حال با ویژگی های مردانه و همه چیز تمام...
راستش همه این ها باهم یک جا جمع نمی‌شود و کمی لوس و باورناپذیر به نظر می‌رسد.
و یا اینکه در جای جای داستان همه عاشق آنی می‌شوند و بدترین و گنداخلاق ترین آدم ها دلشان نرم می‌شود و از کارشان پشیمان می‌شوند و موفقیت ها پشت سر هم بر روی سر آنی فرو می‌ریزند.
ماجرای دوشیزه لوندر هم کاملاً کلیشه‌ای و غیر واقعی بود.

ولی  عوضش شخصیت دیوی و سیر حوادث و امید ها و آرزو ها خوش بینی های آنی را دوست داشتم.