یادداشت کرم کتاب

        پراکنده در مورد هر دو در نهایت می میرند:

قشنگ بود و وقتی تموم شد  حسم این بود که مرگ چه قدر واقعیه...

مهم ترین پیام داستان برای من این بود که در واقعیت زندگی کنم. نه توی سرم، نه با ناراحتی ها و غم ها‌ و افکارم.  زندگی کنم نه اینکه فقط به زندگی فکر کنم. 

 دوستی رو به زیبایی تصویر کرده بود.

در بین متن، نویسنده به مزایا‌ و معایب  اینکه آدم زمان مرگش رو بدونه اشاره کرده بود و جالب بود. 

اگر کسی در وضعیت روحی خوبی نباشه، شاید با خوندن کتاب اذیت بشه.

کتاب در فضای آمریکا میگذره و بعضی موارد کتاب با فرهنگ ما سازگار نیست. شبیه مواردی که توی فیلم های آمریکایی به چشم تون میاد. برای بزرگسال این تفاوت ها مشخصه.  اما برای مخاطب های نوجوان  بعضی جاها ممکنه سوال ایجاد بشه.

پ.ن: در حال خوندن کتاب برام پیامک اومده بود: امروز روز آخره! و من  داشتم در مورد دو تا روز آخری می خوندم! (پیامک تبلیغاتی یه دوره   بود!)