یادداشت مسیح ریحانی

        باز هم اثر دیگری از دورنمات و مساله‌ی «عدالت»!

نمایش‌نامه را بسیار دوست داشتم. شخصیت‌ها دو بُعد متفاوت داشتند. یک بعد از آن‌ها که به سان یک راوی با تماشاچی‌ها صحبت می‌کند، و به روایت آنچه رخ داده می‌پردازد؛ آگاه به تمام اتفاقات و مسائل است! اما آنجا که به صحنه‌ی نمایش برمی‌گردند و به بازی روایت بیان‌شده می‌پردازند؛ از چیزی اطلاع ندارند و در موقعیت و لحظه قرار دارند!