یادداشت روژان صادقی

        شاید قوی ترین نکته ی این کتاب برای من خلاصه ای بود که ازش-به مهارت تمام- نوشته شده بود.
خلاصه رو که میخونی فکر میکنی یه کتاب ماجراجويانه پیش روته و چون تعداد صفحات کمه هم از گزافه گویی که موضوع داستان و حیف کنه خبری نیست.
بله خلاصه قشنگ بود، نثر دلچسب و گیرا بود اما اصلا معمایی و ماجراجویانه نبود.
موضوع اصلی داستان کاملا به فراموشی سپرده شده بود و حتی در آخر هم جواب درست حسابی بهش داده نميشه و به قولی ته داستان و سرهم بندی میشه.
اگر بخوایم خلاصه پشت کتاب و در نظر نگیریم، داستان متوسط خوبی بود مخصوصا اینکه نثر، نثر جدیدی بود برای یک نویسنده ایرانی که تقریبا خوب هم در به تصویر کشیدن ژانر وحشت عمل کرده بود.
یکی از نکته های جذاب کتاب برای من نحوه ی تموم کردن فصل ها بود. تو حساس ترین جای داستان با یه اتفاق کاملا غافلگیر کننده تموم میشد و تو مجبور میشدی که کماکان به خوندن ادامه بدی.
اما به هر حال اون خلاصه گیرا پشت کتاب نوشته شده و باعث شده من انتظار خیلی بیشتری ازش داشته باشم. هرچند به نظرم در آینده کتاب های خوبی از این نویسنده خواهیم خوند.