انگار که شخصیت چندلر آینه ی روح متیو پری بوده.
به طرز دردناکی با این مرد همزادپنداری میکنم، "شوخی" مکانیسم دفاعی چندلر بوده و تو کتاب کاملا آشکاره که متیو مشکلات زندگیش رو با جوک و لحن طنز آمیز یا طعنه آمیز بیان میکنه. شمارو به خنده میندازه و همزمان باعث گوله گوله اشک ریختنتون میشه.
روحت شاد، مرد.
