یادداشت

        من این کتابو دیروز توی کلاسم خوندم. توی یه کلاس ۲۳ نفری پر از دخترای شادو شنگول که همراه کردنشون برای یه فعالیت بدون کنترل کار سختیه. اما برام جالب بود که موقع خواندن کتاب و نمایشش روی صفحه نمایشگر جیکشون درنمی اومد و خیره به صفحه نگاه می کردند. با کرم ها پیچ و تاب می‌خوردند با اِمای قصه  «چه باحاااال»  رو با حالتای مختلفی که از داستان اون صفحه برداشت کرده بودند، تکرار می کردند. کتاب طوریه که بچه ها به راحتی باهاش همراه میشن و شاید قبل از اتمامش مفهومی که توش قایم شده رو درک کنند و اما تصویرگری کتاب که خیلی بامزه و منطقی قیافه های ساخته شده و آلاگارسون و نچسب کرم ها رو نشون می داد.اینش رو خیلی دوست داشتم. با بچه هاتون بخونیدش و کیف کنید.