یادداشت گوهر قوامي

        کتابی دیگر از آقای حدادپورجهرمی.
همونطور که روی جلد کتاب نوشته ما با یک مستند داستانی رو به رو هستیم و طبق تحقیقات من تقریبا ۹۰ درصد مسائل بیان شده کاملا واقعی بوده.
حقیقتش اینه که من از آقای جهرمی کتاب حیفارو هم خونده بودم و واقعا اگر بخوام برای معرفی ایشون اثری معرفی کنم انتخابم "حیفا" خواهد بود به چند دلیل:
برای من نوع نگارش و روایت حیفا بسیار جذاب تر و هیجان انگیز تر بود اگر چه کف خیابون هم از هیجانات خوبی برخوردار بود اما بظرم جهرمی در روایت حیفا بهتر عمل کرده.
دلیل بعدی موضوع مستند هست که موضوع روزِ داعش در حیفا و تکنولوژی های جدید و عجیب امنیتی از جذابیت و تازگی بیشتری برخوردار بودند. در کف خیابون موضوع حول حوش فتنه ی ۸۸ و اتفاقات قبل و بعدشه. نقدی که به حیفا بیشتر و کف خیابون کمتر وارده عریان گویی نویسنده ست که احتمالا از خصلت های مستند نویسیه که به همه نمی شه توصیه کردش.
همیشه در قلم جهرمی نیروهای امنیتی خانم بسیار عملکرد تیزهوشانه و به موقعی دارند و در ماموریت ها نقش حرفه ای و مهمی رو ایفا می کنند که این برام خوشاینده. در اکثر موارد خانم ها در کتاب های جهرمی میان میدان ایستاده و می جنگند و کمک کردن آنها به روحیه بخشی به مردان محدود نمی شود(هرچند که نویسنده به این مسئله هم بی توجه نیست)
داستان شروع و گره و اوج و پایان نسبتا مقبولی داشت اما واقعا چیز خارق العاده و بینظیری نبود و خیلی ساده و معمولی جلو رفت...
غافلگیری ها از حد انتظار من کمتر بود و بنظرم مهارت نویسنده در توصیف وقایع و صحنه ها کمه.
در کل کتاب نسبتا خوبی بود.