یادداشت محسن خیابانی

        داستانی با محوریت دو نوجوان سرطانی، به‌راحتی می‌تواند به یک سانتیمانتالیزم مسخره منجر شود، اما این اثر هرگز این‌چنین نیست. بله شخصیت‌های به اندازه‌ی آثار «داستایوسکی» عمیق و پرداخت شده نیستند ولی «جان گرین» یک داستان عامه‌پسند نوشته که ضمن رعایت یک‌سری استانداردها، به شدت جذاب و گیرا از آب درآمده است. کتاب پر از جملات جالبی است که خوراک استوری و توئیت هستند ولی  این جملات منطق خودشان را در دنیای اثر یافته‌اند و تحمیلی نیستند. فیلمی که «جاش بون» در سال ۲۰۱۴ از روی این رمان ساخته نیز بسیار زیبا است.