یادداشت مریم شفیق

        یکبار، کسی از من پرسید : نظرتان در مورد آثار جان اشتاین بک چیست؟ خوب است که بخوانم؟
جواب من : اصولاً به کسی نخواندن یک اثر - آن هم از یک نویسنده‌ی مشهور - را توصیه نمی کنم ولی حداقل با شرق بهشت شروع نکن! من خواندن آثار جان اشتاین بک را با این کتاب شروع کردم و کلاً علاقه‌ام را به خواندن تمامی آثارش از دست دادم!
شرق بهشت؛ به نظر اینجانب، کتابی فوق العاده کشدار و مملو از اضافه گوییست. داستان سه نسل از یک خانواده در دره‌ای که جزئیات زندگی و شخصیتی تمام این افراد و تمام ساکنان دره و حتی گل و درخت و بوته و معادن هم ذکر شده و از قلم نیفتاده است.
متاسفانه این همه اضافه گویی (تقریباً از هر ده صفحه، نه صفحه اضافه است) را به حساب فضا سازی نمی توانم بگذارم چون در مقابل، صحنه‌های بسیار حساسی (مثل رویارویی مادر و پسر یا مردن برادر) ذکر نشده است. حتی برخی تصمیمات هم بدون علت و دلیل، بی سرانجام باقی می ماند مثل کیتی که تمام عمر از مردی تنفر داشت و حتی قسم خورده بود که او را پیدا کرده و انتقامش را بگیرد ولی هیچ کار خاصی در این زمینه انجام نداد.