یادداشت علی عرب‌زاده

        کتاب خواندن احتمالاً بهترین مسیر برای آشنایی با موسیقی و حتی مطالعه درباره‌ش نیست. مسیر بهتر گوش کردن است و تمرین کردن. شاید به همین خاطر من هنوز کتابی پیدا نکرده‌ام که واقعاً مسیر لذت بردن از موسیقی را هموار کند. البته این را نباید به حساب محتوای کتاب‌ها و نویسنده‌های‌شان گذشت و مسئله کیفیت چیزی‌ست که موضوع این کتاب‌هاست.
این کتاب و کتاب‌های مشابه حتما می‌تواند مثل نقشه‌ی گنج عمل کند. یعنی راه و چاه دست‌یابی به نمونه‌های درخشان و اصیل موسیقی را نشان بدهد؛ در این مورد موسیقی کلاسیک. و ادامه‌ی ماجرا دیگر لذت بردن از گنج‌هایی‌ست که پیدای‌شان کرده‌ایم.
علاوه بر این، کمک می‌کند زبان ما به گفتگو درباره‌ی موسیقی باز شود، چه این‌که جامعه‌ی موسیقی هم اصطلاحات و واژگان خودش را برای توصیف و تحلیل دارد.
ترجمه سالم و سرجای خودش است و اصراری به برگرداندن واژگان در همه‌ی موارد ندارد و این خروجی را به متنی منفصل از گفتگوهای واقعی موسیقایی تبدیل نکرده است که جای شکرش باقی‌ست.