یادداشت محمد حبیبی

        🖤 عنوان کتاب: #آدمخواران 

📌 ناشر: عطر کاج

✔️ نویسنده: ژان تولی

✔️ از ژان تولی، یه رمان دیگه به اسم «#مغازه_خودکشی» خونده بودم، که احتمالا شما هم اسمش رو شنیدید. مغازه خودکشی، در انتها تو رو متحیر و غمگین میکنه و آدمخواران از همون اوایل تو رو درگیر «بابا آخه چرا؟» میکنه. واقعا از خوندن این رمان متاثر شدم. این رمان کاملا پتانسیل اینو داره اشکتون رو در بیاره. وقتی فهمیدم رمان بر اساس واقعیته، واقعا غمگین و ناراحت شدم. حالا بیشتر توضیح نمیدم که اسپویل نشه. روان‌شناسی جمعی، رمان نکته مهمی رو برجسته می‌کنه: اینکه انسان در بستر گروه، می‌تونه کنترل خودش رو از دست بده و حتی به جنون یا خشونت برسه. همین مسئله به داستان عمق و بُعد جامعه‌شناسانه داده.

📈 نقاط مثبت کتاب: یکی از نقاط قوت تولی اینه که به‌خوبی می‌تونه ریتم روایت رو نگه داره. چه در مغازه خودکشی و چه در این کتاب، متن به شکلی پیش میره که سخت میشه رهاش کرد. داستان کوتاهه و میشه در کمتر از دو ساعت خوند، اما در همین زمان محدود تأثیر عمیقی روی ذهن و احساس خواننده می‌گذاره.

📊 نقاط منفی: اثر به‌عنوان «کمدی سیاه» معرفی میشه، اما طنزش در ترجمه‌ موجود چندان قابل درک نیست[برای من]. به نظر می‌رسه انتخاب مترجم نقش مهمی در انتقال این جنبه داشته باشه. شاید نسخه‌ی نشر قطره بهتر بتونه این وجه رو منتقل کنه.

👍 امتیاز من به این کتاب: ۸ از ۱۰ 


🌱 این کتاب رو به همه پیشنهاد نمی‌کنم. اگه دنبال روایتی سرگرم‌کننده یا پر از طنز هستید، شاید ناامید بشید. اما اگر مایلید با یه تصویر تلخ و تکان‌دهنده از ظرفیت‌های تاریک انسان مواجه بشید، آدمخواران انتخابی قدرتمند و فراموش‌نشدنیه.

پ.ن: خطاب به اونایی که فیلم ۱۲ مرد خشمگین رو دیدن و این رمان رو هم خوندن، چه چیزی باعث شد تو فیلم، فاجعه‌ای که تو رمان اتفاق افتاد رخ نده؟

#نقد_کتاب