یادداشت شقایق خانجانی

        ۳.۵ ستاره
نمی‌دونم به خاطر کتابای زیر در زمزمه‌گر و خانه‌ای در دریای نیلگون توقعم ازش بالا رفته یا موضوع چیز دیگه‌ایه، اما تا الان هر چی بعد اون دوتا خوندم نتونست جاشونو بگیره. خوب بودا، همون طنز جالب، همون فرار و فرود و دلهره برای شخصیتا، همون کشمکش‌هایی که فرد با خودش داره، قالب داستانای کلون همینه، فقط شخصیتا و ستینگ تغییر می‌کنه، اما با این وجود بازم اونطوری که اون دوتا جایگاه ویژه‌ای برام داشتن این کتاب نداشت.
رمبو شخصیت مورد علاقه‌م بود و بعد پرستار رچد و جیو. با ویکتور و هپ پنجاه پنجاه بودم. 
جمله‌های کتاب طبق معمول آدمو به فکر فرو می‌بره.

«اگه همه‌چیزو فراموش کنی چیکار می‌کنی؟ دوباره از اول شروع می‌کنم.»