یادداشت کائوروکو واگوری

        به عنوان یک داستان معمایی ،پلیسی بسیار جذاب بود در ابتدا شروع خوبی بداشت و با قتل رییس موزه شروع شده و یک شخصیت زال را با لباسهای مذهبی در تصویر دیدیم اما بلافاصله بعد از آن داستان کند شد که اصلأ جالب نبود و یک سری دیالوگ های اضافی هم داشت تا اینکه به یک تعادلی رسید
زبان داستان ساده است اما زمخت بدون ظرافت ادبی است 
ایده نوشتن این داستان به نظر از  راز و رمز های درون نقاشی های داوینچی به ذهن نویسنده رسید و چراغ نوشتن را روشن کرده 
چیزی که نویسنده درباره جام مقدس در تابلوی شام آخر می گوید درست به نظر می رسد چراکه در آن دوران داوینچی تمام یاداشت های خود را به طور برعکس می نوشت و تسلط بر ریاضیات ، هندسه و همچنین علم کالبد شکافی  مسئله عمدی بودن  را پر رنگ می کند .
اما اینکه داوینچی،دن براون  و یکسری افراد دیگر بگویند که بله این بود مسیح صرف گفته آنها دلیل بر وجود حقیقت نمی شود من به اطلاعاتی درباره مسیحیت و سیر تحولات آن ندارم اما روایت نویسنده را هم نمی پذیرم چون با جانبداری خاصی این رویداد تاریخی را تعریف می کند و بی طرف نیست پس من فقط به آن به چشم یک داستان نگاه میکنم نه واقعیت 
ضمناً یک فیلم هم با همین عنوان ساخته شده که خوب شروع بهتری دارد