یادداشت فائزه احمدی

        مختصر می‌گویم؛ بوسیدنی   بود و خوش قواره. لطیف مانند لمس کردن دستان نوزادی  که  چند ساعتی‌ست مهمان دنیا شده و گاهی زبر و شکننده مثل بغض‌های  نیمه‌شب. درست مانند زیر و زَبَر زندگی.