یادداشت محمدامین رنجبری

        حیف عمر و وقت! 
حیف که بعد از مطالعه‌ی ۹۰ درصد از کتاب فهمیدم که عمرم هدر رفته است.
ای کاش دو فصل انتهایی کتاب در ابتدا بود که همان اول کار از خواندنش منصرف می شدم.
نمی توانمم فاز روشنفکری بگیرم و بگویم فلان است و بهمان.
شاید در زمان خودش که هیچ کتابی نبود، خوب بود. اما به گمانم همان زمان هم با کاغذ باطله رقابت می کرده است.
رونوشتی شدیدا ناقص از  آثار فاخر نادر ابراهیمی.