یادداشت رضا زارعی

        اولین کتابی بود که از احمد محمود خوندم.
داستان حول و حوش دهه بیست و سی شمسی و در شهر اهواز  و با محوریت شخصیتی به نام خالد دنبال میشه و به بررسی شرایط اجتماعی و سیاسی ایران در روزهای نزدیک به ملی شدن صنعت نفت میپردازه.
نمیدونم شرایط اجتماعی مردم و اون‌حجم از ابتذال و بی بندوباری که توی داستان به تصویر کشیده شده چه قدر با واقعیت اون روزها تطابق داره. به نظر میرسه به طور عمد در این زمینه اغراق به کار رفته...
چیزی که از داستان سرایی احمد محمود به نظرم اومد اینه که بدور از پیچدگی های بیهوده و در کمال سادگی داستان میگه و در عین حال، داستان گیرایی و کشش بالایی داره به طوری که انگار همه چیز به اندازه به کار رفته و باعث خستگی نمیشه..