یادداشت خدیجه آقائی

        دانستم که نسخه قرن نوزدهمی مرد بورژوا، مصلوب الاراده، تا حد امکان نجیب و دخترانه، نسخه واقعی مرد است. مردی که احساساتش تربیت نشده اما بی تربیت هم نیست. فردریک رمان را ، شخصیت اصلی حدود سی سال رمان را دوست داشتم و عشق بزرگ در حالی که حسابی شیرین و شور و برآورنده بود ظرفیت خودش را نشان داد و مطمئنم کرد که همه کاره ی جهان نیست. پول و قدرت هم، باری کاره ایست. چه جنگی چه رفت و آمدی توی قلب عاشق دوست داشتنی و چه تناسب هنرمندانه ای بین پاریس و عشق. در حالیکه پاریس بین اورلئانی ها جمهوری خواه ها و شورشیها دست به دست می شد، معشوقه ها یکی یکی از دست می رفتند و عشق بزرگ هم سرانجام خاطره ای شد که درگذشت.
من دارم از جستجو به دنبال عشقی که بال پرواز باشد ......ناامید می شوم آقای فلوبر و این تقصیر توست