یادداشت محدثه خوشکام

        5/5

و دوباره کالین هوور اشک منو درآورد.
این دومین کتاب مورد علاقم از هوور هست. فقط و فقط یه مشکل با کتاب داشتم اونم جلدش هست که اصلا دوست ندارم. همین و بس.

دوباره شخصیت های فوق العاده دوست داشتنی و داستانی که واقعا، واقعا، واقعا دلم نمی خواست تموم بشه (اما از پایانی که داشت به شدت راضیم). انقدر که از خوندن کتاب لذت میبردم نمیفهمیدم چقدر زود جلو میره و چقدر زودتر به آخرش رسیدم.

کوئین شخصیتی مستقل و محکم و دوست داشتنی داشت که مثل هر ادم دیگه ای با مشکلات نه چندان کوچک خودش دست و پنجه نرم میکرد و گراهام هم مرد جذاب و دلربا و شوخ طبع و به شدت عالی ای بود که باید خودتون کتاب رو بخونید تا متوجه منظورم بشید.

همیشه ارتباط برقرار کردن با شخصیت های کتاب های کالین هوور برام به قدری آسون و لذت بخش بوده که در تمام مدتی که کتاب رو میخونم و حتی بعدش هم فکر نمیکنم که زنده نیستن و وجود ندارن. مخصوصا توی این کتاب و It Ends With Us. 

ایکاش کتاب طولانی تر بود و ایکاش فیلمش‌ رو بسازن و به خوبی کتابش باشه. مطمئنم که باز هم این کتاب رو میخونم و به همین یه بار ختم نمیشه. و میدونم که کوئین و گراهام برای همیشه باهام میمونن.