یادداشت Ryhnn

        『هو النور』
از بین این چهار جلد، صادقانه می‌تونم بگم که این جلد رو از همه بیشتر دوست داشتم.
موقع خوندن توصیفاتش احساس بسیار شیرینی داشتم. حقیقتا مثل عسل بود.

نبردهای نفس‌گیر، تقابل خیر و شر و اسلان عزیز...
هر وقت که اسلان وارد میشه داستان دو برابر از قبل دوست‌داشتنی میشه^^

تغییرات و رشد شخصیت‌ها نسبت به شیر، کمد و جادوگر کاملا مشهود بود.

یک چیزی که راجع به نارنیا دوست‌ دارم اینه که تمام کارهایی که شخصیت‌ها انجام میدن اعم از خوب و بد، یک پاداش و تقاصی داره! اینجوری نیست که یک نفر ظلمی بکنه و حالا چون شخصیت اصلی محسوب میشه در طول کتاب به فراموشی سپرده بشه. انگار که هیچ چیز نشده!

در مقابل، بخشش جایگاه بزرگی در بین نارنیایی‌ها داره و وقتی یک نفر به سمت‌شون برگرده با آغوش باز ازش استقبال می‌کنند.

فقط می‌تونم بگم نارنیایی‌های مهربون و دوست‌داشتنی...