یادداشت لیلی سلطانی

        اگر از بعضی تکرارها و ضعف‌های جزئی چشم پوشی کنیم، «دایی جان ناپلئون»  داستانی‌ست که هم می‌خنداند و هم فکر را درگیر می‌کند. هر شخصیت جزئیات انسانی دارد و در عین خنده‌‌دار بودن، ما را با ترس‌ها، حسادت‌ها و دلبستگی‌ها روبه‌رو می‌کند. نثر نویسنده روان و پر از کنایه‌های هوشمندانه است.
شاید خواندن این کتاب مثل دیدن یک آینه‌ی بزرگ است؛ سرگرم می‌شوی، کمی از خودت را در رفتار آدم‌ها می‌بینی و فکر می‌کنی. خواندش به قطع تجربه‌ای شیرین و خاطره‌انگیز  است.