یادداشت روژان

        به نام او
توی صفحه‌ی ۷۲ لیزا داره به ژیل میگه که در برابر عشقش به ژیل، دو تا شخصیت داره. یک شخصیتش اینطوریه که میخواد به آزادی دو طرف در رابطه زناشوییشون احترام بذاره و درک و شعور از خودش نشون بده و شخصیت دیگه‌اش یک زن حسوده که حتی نمیتونه به بودن یک زن دیگه در کنار شوهرش فکر هم بکنه. 
   جلوتر هم لیزا حرف جالبی میزنه... میگه که: حتی با کلاس‌های فشرده و دوهزاروپانصد سال تعلیم و تربیت، نمی‌تونی از عشق این جنبه‌ی حیوونی و غریزی‌ش رو جدا کنی.
راستش فکر ک میکنم میبینم که این شاید در مورد من هم صادق باشه. شاید هم در مورد هممون ... 
دوست دارم نظر شما رو هم بدونم:)