یادداشت پيچك

        کتاب "خاطراتِ کتابی" به قلمِ احمد اخوت، چونان طوماری لطیف از بویِ کاغذهای کهنه و واژه‌های خوش‌نشین بر دل، پلی‌ است میان ادبیات و زندگی. از خاطراتِ عامِ کتابی از لابه‌لایِ کتاب و حاشیه نویسی‌ها و بویِ کتاب‌ها.  احمد اخوت در این اثر نه‌ تنها از کتاب‌ها حرف می‌زند، بلکه از نحوه زیستن با کتاب‌ها، از حافظه‌ای که با کلمات شکل می‌گیرد و از لحظاتی که در لابه‌لای هر سطر گم و دوباره پیدا می‌شود می‌گوید.  نثرِ او روان و صمیمی است، اما در عین حال لبریز از ظرافت‌های ذهنی؛ مثل دویدن آرام نسیمی در کتابخانه‌ای قدیمی با بویِ کتاب‌های کهنه . در این کتاب نویسنده نه مرشد است و نه راوی مقتدر. او همان خواننده‌ای‌ست که ما نیز هستیم؛ با همان شگفتی‌ها، کنجکاوی ها، دل‌سپردگی‌ها و دلبستگی‌ها. کتاب‌های کودکی‌اش، ترجمه‌هایی که خوانده، نویسندگانی که ستایششان کرده و حتی کتاب‌هایی که هرگز نخوانده، همه بخشی از پازلی‌اند که در نهایت چهره‌ی یک جانِ عاشقِ خواندن را می‌سازند.
خاطرات کتابی یادداشتی عاشقانه است به حاشیه‌ی یک دفتر کهنه. کتابی‌ست که نه فقط به یاد کتاب‌ها، که به یادِ "بودن با کتاب و زندگی با کتاب" نوشته شده؛ همان لحظه‌ی آشنای ورق زدن، بوی کاغذ، نور کم‌رنگ کنار تخت، و دل‌تپشی شیرینِ آغاز یک فصل تازه.
باتوجه بخشِ خاطرات کتابیِ عام قسمتِ و بوهایِ کتابی، این کتاب برایِ من رایحه‌ی کتاب فروشی ای دنج و صمیمی را داشت که با نورِ آفتاب روشن شده‌ .  
به عنوانِ کسی که با کتاب‌ها زندگی می‌کنه، این بهترین تجربه‌ی من برایِ خوندن بود. :")