یادداشت محمدامین اکبری
1402/12/12
3.9
11
به نام او
اولین اثری که از نویسنده کلاسیک ادبیات ژاپن، ناتسومه سوسه‌کی، خواندم اثری خوب و خوش‌خوان بود.
در مصاحبه‌ای از هاروکی موراکامی خواندم که به سوسه‌کی لقب همینگوی ژاپن را می‌دهد. بعد از خواندن «کوکورو» دیدم که پربی‌راه هم نیست. این اثر هم مانند کارهای همینگوی در عین سادگی عمق معنایی زیادی داشت. نکته مثبت دیگرش ضرباهنگ بالایش بود کتاب از فصلهای دوصفحه‌ای کوتاه تشکیل شده بود که به خوش‌خوان‌تر شدن کتاب کمک می‌کرد به‌همین خاطر کتاب را خیلی زود تمام کردم. دیگر اینکه نگاه سوسه‌کی برخلاف بسیاری از نویسندگان هم‌وطنش چندان بومی‌گرا نیست. به این معنا که در این کتاب کمتر از اصطلاحات ژاپنی یا رسم و رسومات آن سرزمین نشانی می‌بینیم. اگر برخی از نامها و اصطلاحات را حذف کنیم می‌شود داستان را در هر اقلیم دیگری روایت کرد و همین امر همذات‌پنداری با شخصیت اصلی را راحتتر می‌کند و معنای موردنظر نویسنده به‌راحتی منتقل می‌شود.
از این کتاب ترجمه‌های زیادی شده است من آخرین ترجمه را خواندم. زبانی روان و شسته‌رفته داشت.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.