یادداشت mahyas

        《ای کاش من هم آدم معمولی بودم.》
سرش را به چپ و راست تکان میدهد و دستم را میگیرد.میگوید《اینجا معمولی بودن یک فحش است،همه میخواهند بدرخشند و معمولی بودن یعنی هیچ.》
اما همه اشتباه می کنند.
معمولی بودن یک نعمت است.و فقط آنهایی که معمولی نیستند ارزشش را میفهمند.
این چیزی است که تمام عمر آرزویش را داشته ام.
و همه عمرم حاضر بوده ام تمام وجود عجیبم را با آن معامله کنم.
می گویم《من عاشق همین معمولی بودنت هستم》 

از اولش که خلاصه پشت کتاب رو خوندم میدوسنتم قراره ساعت ها باهاش اشک بریزم،ولی نمیدونستم قراره رکود اشک ریختن با کتاب به دست ایشون بیوفته!
این کتاب یک مرثیه در ستایش عشق است:)
داستانی آروم ولی پرکشش که ساعت ها باهاش اشک ریختم.خوندنش ۲ ساعت طول کشید ولی ساعت ها باهاش گریه کردم.
این داستان درباره عشقه،سخت ترین نوع عشق،دوطرف عاشق همن میخوان که باهم باشن ولی نمیتونن:)
این داستان فریادی است که بگوید ما مثل شما هستیم،ولی نیستیم،یا ما را درک کنید یا رهایمان کنید.
این کتاب حفره است،حفره ای درقلب که با هیچ چیز پر نمیشود.
این داستان غم است،غم از دست دادن... 

 پی نوشت برای تی پی و گریس:
تی پی و گریس دوست داشتنی من،تا ابد توی قلبم جا دارید.بارها فکر کردم که اگر شمارو میدیدم چه واکنشی نشان میدادم.ولی مطمئنم اگر شمارو میدیدم جیغ نمیزدم،از لمس کردنتان دوری نمیکردم،ازتان نمیترسیدم.
گریس من هم مثل تو از چشم ها میترسم،ولی قول میدهم اگر میدیدمت با چشمانی سرشار از محبت بهت نگاه میکردم.
تی پی،تو واقعا خواهر خارق العاده ای هستی،خواهری که هرکس بهش نیاز داره،پس سعی میکنم من هم برای خواهرم تی پی باشم:)