یادداشت سامان

        بیشترین تعجب من از جمله شاملو در مقدمه ایست که نوشته اولین باری که کتاب را خواندم گفتم کاش زندگی نامه من بود...کاش توضیحات بیشتری از جناب شاملو موجود بود که چرایی این مساله روشن بشه.فقری که داریه و خانوادش و بسیاری از اهالی روستا با اون مواجه بودند،بسیار هولناک و جان فرساست.روایتهایی که میشه در مورد فقر که تقریبا در کل کتاب وجود داره بسیار غم انگیزه طوری که خوندن این کتاب رو سخت میکنه(لااقل برای من).و با این وجود و با این همه روایت فقر در این کتاب و با این همه مشکل ریز و درشتی که داریه با اون مواجه شده،باز هم جناب شاملو معتقده کاش زندگی نامه من بود،جای بسی تعجبه و برای من غیر قابل درکه!مگر اینکه فقر و زندگی در فقر رو فضیلت بدونیم که من هیچ فضیلتی در فقر نمیبینم.