یادداشت فاطمه عظیمی (فارال)

        من جلد اولش رو بیشتر دوست داشتم. 
جلد اول شامل رخدادهای بیشتری بود و این جلد بیشتر تمرکز روی مکالمات عاشقانه بیشتر داشت و گاهی انگار بجز کمبوجیه و آناهیتا (رکسانه) شخص دیگه‌ای تو داستان نبود و تقریبا هیچ وقفه‌ای در دیدارها نمی‌افتاد و مخاطب دچار تکرار می‌شد. 
دلم میخواست در هر دو جلد توصیف ریزه‌کاری‌ها به ویژه سبک لباس پوشیدن و دکوراسیون هخامنشی و...بیشتر باشه اما نبود.
شخصیت کمبوجیه بی‌نهایت کراش بود :)) و علاقم به این پادشاه بزرگ ایران صدبار بیشتر از قبل شد، اما حیف که آتوسا منفور نشون داده شده، کاش این اتفاق نمیفتاد.
اما قرار گرفتن آناهیتا بجای رکسانا ایده جذابی بود و درکل اینکه نویسندگانی داریم که تاریخ پرشکوه و کم‌نظیر ایران باستان رو برای نگارش انتخاب میکنن بشدت قابل تحسین و خوشاینده، بیش باد💙