یادداشت فاطیما بهزادی
1404/2/31
این رمان، یکی از آثار شاخص ادبیات کلاسیک انگلیس است که جنبهای نیمهزندگینامهای دارد؛ چرا که دیکنز بسیاری از تجربههای شخصی خود را در قالب داستان دیوید روایت کرده است. دیوید کاپرفیلد روایتگر مسیر زندگی یک پسر از کودکی تا بزرگسالیست؛ سفری که پر از رنج، تنهایی، فقر، بیعدالتی و در عین حال امید، عشق و رشد شخصیست. داستان بهخوبی تضادهای اجتماعی انگلستان قرن نوزدهم را نشان میدهد، از جمله تبعیض طبقاتی، استثمار کودکان، و نابرابریهای آموزشی و اقتصادی. شخصیتها مانند میکابر خوشبین، اوریا هیپ موذی، دکتر استرانگ دانا و بتسی تروتوود سرسخت، هر کدام نمایندهی بخشی از جامعه و دیدگاههای مختلف هستند. میتوان گفت کتاب به خوبی رشد انسان از طریق تجربه و سختی، اهمیت اخلاق، و تلاش برای حفظ انسانیت در دنیایی بیرحم را به تصویر کشیده است.
(0/1000)
نظرات
1404/3/2
این کتاب، اولین کتابی بود که هیچ حس خوبی برام نداشت. حتی میشه گفت هیچ چیز هم به من اضافه نکرد. داستان رو خیلی یادم نیست ولی یادمه که از شخصیت اصلی داستان خوشم نیومد. عنصر عشق هم در این داستان بسیار مبتذل به تصویر کشیده شده بود. شاید هم چون این کتاب رو بلافاصله بعد از بینوایان خوندم، خیلی کتاب سبک و بی محتوایی برام شد. بزرگترین تفاوتش هم همین تفاوت فاحش توصیف عشق در این دو کتاب بود.
1
0
1404/3/2
درسته دقیقا برای من هم خیلی سبک و لی محتوا بود برای همین هست که امتیاز کمی دادم
0
فاطیما بهزادی
1404/2/31
1