یادداشت بتول فته پور

        کتاب بیچارگان از فئودور داستایفسکی، یکی از آثار مهم و تأثیرگذار ادبیات روسیه است، مخصوصاً چون اولین رمان این نویسنده بزرگ به حساب میاد. داستان با نامه‌نگاری بین دو شخصیت فقیر—ماکار دِووشکین و واروارا دوبرُسلووا—پیش می‌ره و بیشتر روی احساسات، سختی‌های زندگی، و رابطه‌ی انسانی بین آدم‌هایی که چیزی برای از دست دادن ندارن تمرکز داره.

چیزی که این کتاب رو خاص می‌کنه، نگاهیه که داستایفسکی به زندگی آدم‌های ساده و گرفتار داره. او با ظرافت نشون می‌ده چطور فقر فقط مشکل مالی نیست، بلکه روی روح و شخصیت آدم‌ها هم تأثیر می‌ذاره. شخصیت ماکار با وجود همه بدبختی‌ها، آدم شریفی باقی می‌مونه و همین باعث می‌شه خواننده دلش برایش بسوزه، ولی هم‌زمان بهش احترام بذاره.

در کل، بیچارگان داستانی ساده اما عمیقه. ما رو با دنیای درونی آدم‌هایی آشنا می‌کنه که اغلب نادیده گرفته می‌شن. خوندن این کتاب برای من مثل دیدن دنیایی تلخ اما واقعی بود، با آدم‌هایی که هنوز ته دلشون به خوبی و محبت باور دارن.