یادداشت کوثر یوسفی

        شاید زیباترین رمانی بود که تا اینجا خواندم.
توصیف‌های به اندازه
متن جذاب که از خواندنش هیچ جوره آدم خسته نمیشود
کتابی که گاهی با اشک گاهی با لبخند همراه داستان میشوید
کتابی پر از حس زندگی
سرشار از امیدواری در اوج ناامیدی و جنگیدن و هل دادن همدیگر برای وقتهایی که حال مبارزه نیست
انتخاب برشی از این کتاب بسیار برایم سخت بود چون قسمت های زیادی بود که عمیقا دوستشان داشتم اما این را از آخرین بخش کتاب انتخاب کردم و اینجا به اشتراک گذا‌شتم.
آنچه این کتاب عمیقا به من یاداوری کرد قدرت و تاثیر کلام و حرف و کلمه‌ی ما آدمها بود
اینکه می‌توان باهم زیستن را بلد شد تا روزهای سخت راحتتر بگذرد، همین؛

۲/۳/۲۸