یادداشت قدسیه پائینی

        چه قدر می‌تواند تلخ باشد خواندن کتابی که قرار است درباره کوفه سال ۶۰ هجری باشد اما انگار در جنوب شهر تهران دهه پنجاه شمسی می‌گذرد.
کلمات و جملات معاصر داش مشدی گونه بر زبان سرباز و تاجر عرب کوفی، بسی آزاردهنده بود. 
گاهی اوقات حقیقتا نمی‌دانم چه اصراری است بر نوشتن و خلق چنین اثر مهلکی که تیشه می‌زند به حافظه آمیخته با ادبیات آئینی عاشورایی.
کاش میشد عنوان نوآوری و خلاقیت و بدعت در نگارش به این کتاب داد که مطلقا این طور نیست و تنها یک داستان معاصر مشوش است که اسامی مکان ها و آدم ها به زمان گذشته بازگشته است.
      
48

5

(0/1000)

نظرات

موافقم. انگار نگارنده مجبور است کاری خلاف عرف آثار تاریخی کند. دلیلش چیست که از زبان خاص تاریخی استفاده نمی‌کنند؟ آین نویسندگان فکر می کنند مخاطبان متوجه واژگان تازه‌تر نمی‌شود؟ یا حوصله‌اش نمی کشد داستان را بخواند و با متن غریبگی می کند؟...کاش می دانستم در سرشان چه می‌گذرد ‌!

0