یادداشت سارا

        کیمیاگر
دومین بار بود که میخوندمش. یادم نمیاد قبلا کدوم ترجمه رو خوندم ولی احساس میکنم از این یکی بهتر بود .
کتاب یک حد واسطی بین زرد انگیزشی و عرفانی داشت . نه تونسته بود انگیزشی خوبی باشه نه عرفانی خوب . قطعا پائولو کوئیلو خوب می‌دونه چطور عامه پسند بنویسه که کتاب رو بفروشه، ولی واقعا مورد پسند من نبود . به جای این کتاب میتونم مائده های زمینی آندره ژید یا حتی شازده کوچولو یا جاناتان مرغ دریایی رو معرفی کنم که  از بهترین انگیزشی های غیر زرد هستن . برای عرفان هم شعرای خوبی داریم . مولانا سرآمد عارفان بزرگ هست ‌.
در‌ مجموع داستان خوبی بود و برای کسی که اولین بار میخونه کشش کافی ایجاد میکنه که ادامه اش بده ولی وقتی برای بار دوم میخونی و میدونی‌ پایان قصه چیه ، اینجا هنر نویسنده و لحظاتی که می‌آفرینه باید برات کشش ایجاد کنه که قلم ضعیف کوئیلو نتونست این کار رو بکنه .  برای شروع کتاب خوندن هم می‌تونه کتاب مناسبی باشه .
دلیل اینکه همش دارم هیت میدم اینه که همه جا تعریفش رو می‌شنویم ولی واقعا در اون حد که معروف شده خوب نیست . کتاب های غیر معروف خیلی خیلی بهتری داریم .
در مجموع یک بار خوندنش رو پیشنهاد می کنم .
ادعای واقعی بودن داشت ولی تخیلی اش کرد با اینکه تخیلی نبود.
تبدیل شدن به باد خیلی خوب بود
توصیفات بیابان خوب بود
انگار‌چند تا کتاب تونوه بود جنع بندی کرده بود
خودش رشد فردی خاصی نداشته از بیرون کمکش کردن
مکتوب و دومین مکتوب