یادداشت مو.کریمی

                مواردی که در کتاب برایم چشم گیر بود را می‌توانم این‌طور خلاصه کنم:
۱. داستان از ابتدا تا انتها گام به گام به رمان کوری (ساراماگو) نزدیک‌تر می‌شود، البته با جزئیات و با انتخاب‌های اخلاقی کم‌تر (احتمالاً درست‌تر است که بگوییم کوری (۱۹95 م.) به این به طاعون سرخ (۱۹12 م.) نزدیک است).
۲. فرار هوشمندانه لندن از تشریح پیشرفت‌های تکنولوژیک بشر در فاصله‌ی ۱۹۱۲ تا ۲۰۱۳.
۳. برداشت کج و معوج لندن و بسیاری از نویسنده‌های سوسیالیست از سامان‌های اجتماعی که منجر به بدگویی دائمی و نفرت ابرازنشده از کاپیتالیسم و لیبرالیسم می‌شود.