یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        من با «نامیرا» صادق کرمیار رمان‌خوان شدم‌. با افتخار دوست‌دار صادق‌خانم. ولی مستوری را نپسندیدم. راوی‌اش خوب نبود. پرش‌های روایی‌اش را دوست نداشتم. پرشخصیت‌بودنش به دلم نمی‌نشست. با هیچ‌کدام از شخصیت‌ها رفیق نشدم. نحوه ورودش به زندگی شهید زین‌الدین مصنوعی به نظر می‌رسید. خلاصه این آن رمانی نبود که من از نامیرای کرمیار انتظار داشتم. به‌زحمت تمامش کردم.