یادداشت زهرا نجاری

        بار اول - فروردین ۱۴۰۱
بین نظرات خوندم که این کتاب رو میشه «زندگی بخش» توصیف کرد و کاملاااااا موافقم
میترسیدم بعد از‌خوندن کتابهای آنه شرلی دیگه این کتابی برام جذابیت نداشته باشه اما خوشحالم که شروعش کردم و فوق العاده لذت بردم
***
بار دوم - مهر ۱۴۰۳
پاییز اومده و دلم میخواست میون همه ی کتابهای جدی جدیدی که باید بخونم و رمان های جدیدی که یکی در میون مزخرف از کار درمیان، چیزی بخونم که روحم رو نوازش بده. در نتیجه باز امیلی رو دست گرفتم و با ورق زدن هر صفحه بیشتر زنده شدم. 
پ.ن (خطر لو رفتن داستان): 
کاش اولین باری که امیلی و جاربک همو ملاقات میکنن همچین اختلاف سنی فاحشی وجود نمی داشت تا می تونستم بیشتر لذت ببرم