نکتهٔ برجسته‌ای که آثار اجتماعی هدایت -و هم‌عصرانش- رو خواندنی‌تر می‌کنه، احساس هم‌ذات‌پنداری و این‌همانی‌ایه که بعد از گذشت حدود یک قرن بدون ذره‌ای کم‌‌و‌بیش برانگیخته و تو سطح جامعه به عینه دیده می‌شه.
تأکید بر شایع بودن و تبختر به بی‌سوادی و بی‌کفایتی و بازتابش در جای‌جای متن بسیار زیرکانه‌ست.
