یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        متأسفانه هنوز فرصت نکردم خودِ کتابای هانا آرنت رو بخونم، اما به‌واسطه‌ی این کتاب و چندتا مقاله‌ای که درباره‌ش خوندم، احساس می‌کنم از یک نظر یکی از نزدیک‌ترین دیدگاه‌هایی که باهاشون مواجه شدم و به شدت باهاش احساس نزدیکی می‌کنم، دیدگاه هانا آرنت درباره‌ی نقش «تفکر» در انسان بودن ماست. جالب‌ترین دیدگاه آرنت برای من بحث‌هاییه که درباره‌ی آیشمان می‌کنه و ریشه‌ی شری که از این آدم سر زده رو همون عدم تفکر و نپذیرفتن «شخص‌بودگی‌اش» می‌دونه. انقدر این دیدگاه برای من تکان‌دهنده بود که بعد از مواجهه باهاش، هر وقت موقعیت‌های بد رو می‌بینم، با خودم فکر می‌کنم چقدر اوضاع فرق می‌کرد اگه اون آدمای دخیل در ماجرا شخص‌بودگی‌شون رو می‌پذیرفتن و تفکر می‌کردن.