یادداشت فاطمه نریمانی

        "تمام زندگیم صرف این شد که به خودم بگم می‌خوام زندگیم رو تغییر بدم. شب‌ها که بی‌خوابی به سرم می‌زد با خودم می‌گفتم:« فردا همه چی رو داغون می‌کنم و تغییر میدم.»"

«عابر هوایی» نمایشنامه‌ای از شاهکارهای تئاتر ابزورد است که پرواز یک مرد عادی به نام برانژه را روایت می‌کند، پروازی که نه رهایی است، نه فرار، بلکه سقوطی است به ورای پوچی وجود. 

چرا «عابر هوایی» را بخوانیم؟ 
🔵 پرواز به مثابه مرگ: یونسکو با نبوغی ترسناک، پرواز برانژه را به استعاره‌ای از گذار انسان به سوی ناشناخته تبدیل می‌کند. هرچه او بالاتر می‌رود، خانواده‌اش بیشتر در توهمات خود غرق می‌شوند، گویی واقعیت و خیال در آستانه نیستی، یکی می‌شوند. 
🔵 طنز سیاه یونسکو: دیالوگ‌های نمایشنامه گاهی هم خنده‌دار هستند هم وحشتناک. این همان سبک منحصربه‌فرد یونسکو است: مسخره‌کردن تراژدی انسان. 
🔵 نقد جامعه مدرن: خانواده برانژه نماد انسانی هستند که در انبوه پیشرفت‌های تکنولوژیک، از درک ساده‌ترین حقایق عاجزند. پرواز برانژه شاید هجوِ «پیشرفت» باشد! 

📔 سبک نمایشنامه: تئاتر ابزورد با دیالوگ‌های چرخشی و موقعیت‌های فراواقعی.