یادداشت محمد حسین نگارستانی

        خیلی دلم میخواد به وودی آلن لقب شوپنهاور معاصر رو بدم چرا که مطابق گفته های خودش، زندگی پدیده ای به شدت غمناکه و باید یه جورایی تحملش کرد. بیشتر طنزاشو که میخونی در عین اینکه به بلاهت موجود در نوشته هاش زیاد میخندی ولی حرفاش یه جورایی ممکنه آدم رو تحت تاثیر قرار بده. طنز های وودی آلن از اون دست مواردی اند که آدم نمی‌فهمه همراهش بخنده یا بابتش به فکر بره و مشغول باشه.