یادداشت ࡅߺ߳ߊހߊ

        این حالت مبهمی که تقریبا تا آخر کتاب توش وجود داشت و کشش ایجاد می‌کرد رو دوست داشتم. هر جا فکر می‌کردی دیگه داستان با یه روال معمولی پیش می‌ره یه جمله ای می‌دیدی که کاملا شوکه می‌شدی.
خیلی غم‌انگیز بود که البته شاید همین قشنگش می‌کرد.. اینکه برای هر شخصیت یه جور دلت می‌سوخت و نمی‌تونستی هیچ کسو مقصر بدونی.
یکم اواسط داستان روندش کند شد ولی در کل من دوستش داشتم:)