یادداشت maedeh rahmdel

        کتاب زمستان ۶۲ بعد از اثر دل کور ،دومین اثری هست که من از اسماعیل فصیح مطالعه میکنم .
روایتی بسیار جذاب و خواندنی از روز های جنگ در ایران‌
این کتاب جامعه ایران رو در سال هایی که درگیر جنگ هستن رو به تصویر میکشه و ترس و درد و رنجی که مردم از سر میگذروندن رو برای ما، نویسنده  باز آفرینی می‌کنه.اینقدر  داستان پردازی  کتاب عالی بود که برای اولین بار کتابی من رو به گریه انداخت .
آثار ایشون یک تلخی گزنده ای داره اما اونقدر خوب نوشته شدن که خوندنشون باز هم برای آدم جذابه.
ایشون در کنار عباس معروفی و محمود دولت آبادی ، جز نویسنده های مورد علاقه ام قرار گرفت✨