یادداشت

        به‌نظرم بهترین واکنشی که می‌تونستم نسبت به این کتاب بدم، اشک ریختن بود.
فرهان درد کشیده. :)
فرزانه‌ی عزیز و مهربونم. :) وجود شما داستان‌رو خوندنی کرده بود.
روایت گذشته و حال، به زبون فرزانه و فرهان داستان رو لایق خوندن می‌کرد.
آقای حسن‌زاده‌ی عزیزم، وجود قلم جادویی شما بود که من‌رو لحظه‌ها، دقیقه‌ها و ساعت‌ها، زمین‌گیر این کتاب کرد.
وقتی تمومش کردم، حس کردم یک دوست مهربون و دوست‌داشتنی رو از دست دادم. 
موضوع داستان عالی بود. رسیدن دو شخصیت داستان، به این روش ایده‌ی فوق‌العاده‌ای بود.
ارتباط با شخصیت‌ها کار سختی نبود. شخصیت‌ها نزدیک بودند.
حاشیه‌پردازی مثل همیشه عالی بود. نه زیاد نه کم. موضوع داستان بین حاشیه‌ها گم نمی‌شد.

+فرزانه و فرهان عزیزم،  همیشه در قلب من هستید. :)