آدم‌ها با پنهان‌کاری‌ها و ظاهرسازی‌هایشان، ناچار شده اند کنار هم بنشینند و مشکلی را حل کنند. آن‌ها که معمولی‌ترند، محترم‌تر و آن‌ها که صورتک‌هایی از حق‌به‌جانب‌بودن یا بی‌نقص‌بودن به چهره دارند، غیرقابل‌پیش‌بینی‌تر هستند.
ایده‌ی معناییِ نمایشنامه‌ی "خدای کشتار"، برای من بسیار الهام‌بخش بود.
