یادداشت سامان
1403/9/30
4.0
1
یکی از سیاه‌ترین کتابهایی بود که خوندم. فضای داستان از همون اول منو غرق در خودش کرد و کاری جز حل شدن در فضای تیره و تار و سر زمخت و بی‌رحم داستان نتونستم انجام بدم. کتاب پر از واگویه‌های ذهنی و نشخوار فکری راوی داستانه. کل کتاب انگار یک پاراگراف صد و شصت صفحه‌ای بود. داستان سه پیانیست که یکیشون اینقدر در کارش ماهره، اون دو تای دیگه عطای پیانیست شدن رو به لقاش می‌بخشند و در ادامه سرنوشت هر سه رو می‌خونیم. چیز بیشتری نمی‌تونم بگم و برام سخته از این کتاب حرف زدن.ـ
0
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.