یادداشت لیدی شکس جوان

        ماجرای زندگی طلبه ای که آقای ایرانشهر شد

خیلی قشنگ بود:) درواقع بیشتر از حد انتظارم قشنگ بود.
فکر می کردم خب حتما با توجه به اسمش سفرنامست دیگه. با کلی اسامی و اطلاعات تاریخی دقیق. ولی اینجوری نبود.
نثر نویسنده خیلی شاعرانه و استعاری بود که اول کتاب خورد تو ذوقم چون انتظارشو نداشتم، ولی به مرور باهاش همراه شدم و به غایت لذت بردم! ( مثل روایت مستقل نویسنده از سفر و مشکلات خودش که اول کتاب اینجوری بودم که خب به ما چه؟ ولی بعد لذت می برم و برام جذاب شد.)
درواقع یکی از نکات قوت پررنگ کتاب، قلم نویسنده بود. از تشبیه ها و استعاره های احساسی گرفته تا استفاده ی بجا و به موقع از آیات قرآن و احادیث و نهج‌البلاغه.
این که بدون دست بردن توی اطلاعات و گفته های مستند میتونست این شاعرانگیشو وارد متن کنه همه چیزو شیرین تر می کرد.

باید بگم من  قبل از این کتاب، "خون دلی که لعل شد" رو خوندم. اطلاعات و مطالب مشترک زیادی داشتن ولی خوندن بلافاصله "آقای ایرانشهر" مزایای زیادی داشت.
۱. مطالب و نکات جدید هم از طرف آقای خامنه ای هم از سمت افراد دیگه ای که تو تبعید باهاشون بودن یا آشنایی داشتن وجود داشت (روایت دیگران قاعدتا توی "خون دلی که لعل شد" وجود نداره).
به علاوه این که سرانجام خیلی از افرادی که توی هر دو کتاب باهاشون همراهیم این جا مشخص میشه. حتی گاهی گریزی به ملاقات آقا با اون افراد تو سال های خیلی بعد هم زده میشه.
۲. دو بار خوندن یک داستان از زبان های متفاوت باعث شد اتفاقات و افراد بهتر تو ذهنم بمونن.
۳.بر خلاف "خون دلی که لعل شد" این کتاب از زاویه مرید نسبت به مراد نوشته شده. معلومه نویسنده دلش قنج میره واسه آقا. اینم خیلی شیرین بود.

اما نکته منفی‌.
تنها چیزی که به ذهنم می رسه اینه که گاهی، روایت مستند آقای خامنه و اشخاص دیگه باهم قاطی می شد‌. این مشکل به خاطر این پیش میومد که روایت های اول شخص مستند برای این که با متن نویسنده قاطی نشن با مقداری فاصله از سر خط و یکم نزدیک وسط صفحه شروع می شدن. و این که این حرفارو کی داره می زنه توی پاورقی نوشته شده بود.
برای همین( که گوینده صرفا تو پاورقی مشخص میشه) گاهی که متون مسند چند نفر باهم برای یک واقعه بیان می شد تشخیصشون صرفا بر اساس محتوا ممکن بود. این مشکل از ابتدا که روایت همسر آقای خامنه و خودشون برای یک صحنه آورده شده شروع میشه و تقریبا تا آخر کتاب ادامه داره. هرچند که آدم به مرور عادت می کنه ولی بازم بهتره که یجوری این مشکلو رفع کنن.