یادداشت فهیمه حدیدی

        روایت داستان های همیشه شنیده شده کار سختی بنظر میاد و بیشتر ما روضه جناب حر رو شنیدیم و داستانی که انتهای اون از قبل بازگو شده برای کشش داشتن به دقت نظر، نکات جایگزین و نگاه نویی نیاز دارد. این کتاب چند صحنه بسیار خوب داشت، رابطه حر با پسر ارشدش که گریزی بود _بسیار غیر مستقیم و شاید بدون تدبیر نویسنده_به امام حسین(ع) و حضرت علی اکبر و صحنه دیگر نحوه خروج حر از کوفه ؛ و در نهایت خوش به حالشان که نتیجه طغیان و موج کشیدنشان کشتی نجات  همه اهل عالم بود.نتیجه طغیان آدم ها همیشه اینقدر زیبا نیست ... من از موج هایی که سرنوشت به صخره های سرگردان می کوبیدشان می ترسم!

      
108

12

(0/1000)

نظرات

نکته‌ای که اول فرمودید، نکته دقیقیه.
البته من برخلاف شما نظرم اینه که نویسنده نتونسته این دقت نظر و نگاه نو رو پیاده کنه تو کتاب.
4

1

داستانش به اندازه آثاری مثل پس از بیست سال یا نامیرا ، پخته و پرداخته نبود ولی در سطح خودش خوب بود. من این رو میگذارم کنار نشانِ حسن [ که به اشتباه تصور می کردم از همین نویسنده است ولی فقط نشر مشترک دارند]. 

0

اون که بله.. فاز این کتاب یه چیزی شبیه پدر، عشق و پسره. فارغ از بیان ادبی ‌ای که اون داره، در مقایسه نوع داستان پردازی و اینها، من این رو خیلی ضعیف تر دیدم.
نشان حسن رو هم نخوندم. میگید که نشان حسن از اینم ضعیف تره ؟
@fahime_hadidi 

1

نشان حسن از این قوی تره( یکی دو پله) و موضوعش هم  تا حدی ممکنه جدید باشه‌👌🏻بطورکلی ارزش خواندن داره
@Abdolmahdi 

1