یادداشت زهرا ساعدی

        امسال تصمیم گرفتم تا حد ممکن کتاب‌های کتابخانه‌ام را بخوانم و هر کدام که دوست ندارم و بیشتر از یک بار نخواهم خواند ببخشم. این کتاب کوچک را هم بین کتاب‌هایم پیدا کردم. چند سالی بود توی کتابخانه‌ام بود ولی سراغش نمی‌رفتم چون اول از همه از کتاب‌های قطع کوچک به دلیل به هم ریختن نظم کتابخانه بدم می‌آید. دوم اینکه جلدش بسیار زشت و زرد بود و سوم اینکه نه ناشر را می‌شناختم نه نویسنده و نه مترجم. امشب بالاخره سراغش رفتم و به نظرم اگر نخوانده می‌انداختمش بیرون هم چیزی از دست نمی‌دادم. کل کتاب درمورد « در لحظه زندگی کردن» و «خود درونی» است که خب به نظرم این حرف‌ها کمی سانتی‌مانتال‌اند. ترجمه‌ی کتاب هم که خوب نبود.