یادداشت violet sorrengail

        این کتاب یکی از اولین کتاب‌هایی بود که خوندم. اولین بارش وقتی ۸–۹ ساله بودم، و باید اعتراف کنم که برای یه بچه‌ی کلاس دومی کمی سنگین بود و شاید نباید اون موقع می‌خوندمش، ولی با این حال، خیلی برام جذاب بود و نمی‌تونستم ازش دل بکنم.
بعد از مدتی، موضوعش تقریباً از خاطرم رفت، ولی دوباره وقتی ۱۲–۱۳ سالم بود، برگشتم و دوباره خوندمش. حالا که ۱۵ سالمه، خیلی دلم می‌خواد دوباره برم سراغش و از نو تجربه‌ش کنم.
یکی از چیزهایی که همیشه توی این کتاب برای من خاص بود، شخصیت اصلی که اگه اشتباه نکنم اسمش سوزی بود. همیشه خیلی تحسینش می‌کردم؛ شجاعت و ویژگی‌هایش باعث می‌شد باهاش همذات‌پنداری کنم و داستان برام زنده‌تر بشه.