نویسنده کتاب شاگرد ته کلاس دست گذاشته روی یک موضوع سیاسی_اجتماعی بحث برانگیز به نام پناهندگی.کتاب دوتا سوال مطرح می کند و اما یک جواب بیشتر نمی دهد.
خواننده کنجکاو میشود بداند این لفظ زورگوهایی که مسبب اوارگی و پناهندگی احمد(شاگرد ته کلاس)شدند کیستند؟چرا زور می گویند؟مگر احمد چه کار اشتباهی کرده که انها انقدر عصبانی اند؟که بمب هایشان را می اندازند روی سر آنها؟که احمد طفلک مجبور شده از سوریه هزاران مایل،راه بیاید و دریا خواهر سه ساله اش را غرق کند و مادرش در ترکیه و پدرش در فرانسه گیر بیفتندو دست اخر شانس با احمد یار باشد که او را به بریتانیا برساند.
سوال دوم اما این است که چطور میشود احمد را از تنهایی و دوری از خانواده اش نجات داد و به او کمک کرد؟؟راوی داستان به همراه دوستانش در تکاپوی این هستند که به احمد کمک کنند و خانواده اش را به او برسانند چون اخبار اعلام کرده قرار است مرزهای بریتانیا بسته شود و پناهنده ها دیگر نمی توانند وارد انگلستان شودند.
جواب سوال دوم (چطور به احمد میشود کمک کرد)را نویسنده اینطور میدهد.که راوی نه ساله داستان به همراه دوستانش برای ملکه انگلستان نامه ای می نویسند و درخواست کمک می کنند وقتی میبینند ملکه پاسخی نمیدهد تصمیم میگیرند به کاخ باکینگهام بروند و ملکه را ملاقات کنند.
و همانطور که خواننده حدس میزد ملکه با نهایت رافت و بزرگواری،قول میدهد به بچه ها که پدر و مادر احمد را به او برساند.
نویسنده را ادم منصفی نمی بینم،در اصل او به ظاهر یک نادان داناست.خودش را به تجاهل میزند،غصه دار بچه های پناهنده سرتاسر دنیاست و اصلا انگیزه نوشتنش هم همین بوده اما انگار که هیچ از خودش نمی پرسد و نمیداند که نقش بریتانیای کبیر در حوادث سیاسی سراسر جهان چیست؟که ملکه پریان بریتانیا با ان دو بال سفید آغشته به خون و ان حلقه طلایی بالای سرش،بال های سرخش  آغشته به خون چند کودک است در چند صد سال اخیر و در سرتاسر کشورهایی که بریتانیا به ان دست درازی کرده؟
بریتانیایی که تصمیمات و سیاست خارجی اش در اتفاقات مهم دنیا نقش داشته  و مداخلاتش در منطقه خاور میانه در ظهور داعش موثر بوده حالا در این کتاب نویسنده،ژست باکلاس و دل انگیز،انسان دوستی بریتانیا را به خورد مخاطب میدهد که تو اخرش اشک توی چشمهایت جمع شود و بر عمر بی برکت ملکه و روح پلیدش درود بفرستی.
و انگار نه انگار جلادو قصاب ماجرا را بعنوان قهرمان به خورد بچه های از همه جا بی خبر می دهی.
این است که نویسنده یک نادان داناست.