یادداشت

        یکی از بهترین آثار ایرانی‌ای بود که تا حالا خوندم.
شخصیت های مختلف، وصل شدن اول به آخر داستان، جمله بندی و کلمات خوب، قابل باور بودن داستان، داستان های کوتاه در دل داستانی بلند، وقایع فرهنگی و تاریخی مختلف، نشون دادن داستان از دوزاویه و جنسیت مختلف و ...
کتابی بود که اکثرش رو داخل پادگان خوندم و دوست داشتم مدام ادامه بدمش ( حتی موقع خوندن برمی‌گشتم و صفحات قبل رو مرور می‌کردم).
دوستش داشتم و به نظرم حتی در سطح و سبک  "نام من سرخ" اورهان پاموک بود.